Soñando está o bardo,
con vago soñar;
á beira do facho,
Que vértigo dá;
Que se ergue sublime,
Por cima do mar;
E os baixos contempra,
Que rompendo están.
E vénlle á memoria,Con máxico afan,
A brancura das faldras garridas,
Da doce Rentar...
E triste e pensoso,
Suspira quezáis...
(Eduardo Pondal)
No hay comentarios:
Publicar un comentario